Ein lærar eg hugsar godt

Ragnhild heiter ho, ei lærarinne eg hadde frå første til sjuande klasse. Ho var tanta til besteveninna mi og nesten naboen min. Eg hadde ei fantastisk tid på barneskulen, mykje takka denne læraren.

Ho hadde langt stritt brunt hår og ho lukta alltid som blomar. Kleda bestod for de meste av lange genserar og svarte bukser, og ho hadde også alltid eit fint smykke rundt halsen. Ho hadde alltid eit smil på lur og greidde å engasjere oss! Men det som gjer at denne læraren er så spesiell er den fantastiske eigenskapen ho har med å få alle til å føle seg spesiell. Ho hadde ingen ”favorittar” men fekk oss til å føle at ho verkeleg brydde seg om kvar og ein av oss. Ho fekk ein slags nærkontakt med oss som eg aldrig har oppleve i seinare tid.

Ho var ein utruleg kjekk lærar, men kunne ta fram den strenge tonen når det trongst. Eit ganske effektivt system ho hadde på å skjerpe konsentrasjonen vår var å gi oss stjerner på tavla etter kor flinke vi var. Vi sat fire stykker i grupper og det blei stor konkurranse om å få mest stjerner.

Det er ikkje tvil om at denne læraren er den beste eg har hatt! Det var mykje song og leik i timane. Dessutan hadde ho med kake kvar gong nokon i klassen hadde bursdag. Det er alltid kjekt å få litt ekstra oppmerksomhet iblant, og det var ho flink til å gi!

På avslutningsfesten i sjuande klasse grein ho så tårene rant. Det gjorde forresten eg og! Det var så utrolig trist at det var siste dag eg hadde ho som lærar.
Ho hadde laga i stand eit fotoalbum til kvar og ein i klassen der det var bilete (og sjølvportrett) fra første klasse og oppover. Det vart eg veldig glad for. Men det var ikkje det siste me fekk sjå av ho, ho møtte også opp i kyrkja i konfirmasjonen vår og gav pengegåve til alle!
Eg snakka med Ragnhild seinast no i sommar. Ho er strålande fornøgd med at eg har valt å bli lærar! Eg kan ikkje sei heilt sikkert at eg hadde valt å gå denne vegen visst eg ikkje hadde hatt ein lærar som Ragnhild. Ho er ein stor inspirasjon og eg kjem aldrig til å gløyme ho!

Kommunikasjon 27-08-07

På mandag hadde vi Birgit som fortalde oss om kommunikasjon. Det er eit stort men viktig tema!

Dersom vi skal samarbeide må vi kommunisere godt. For oss som skal bli lærarar er det heilt nødvendig med god kommunikasjon. Det er to ulike måtar å kommunisere på og det er: verbalt og med kroppsspråk. At kroppsspråket utgjer 70 % av kommunikasjonen var litt overraskande på meg. Eg har vel aldrig tenkt over kor mykje kroppspråket eigentleg seier.
Dette er viktig å ha i bakhovudet når ein er lærar. Sidan all kommunikasjon blir koda og tolka(mistolka) er det viktig å tenkte på kva ein vil formidla.

Men er det vi ynskjer å formidla verkeleg det vi formidlar? Vi ynskjer jo å formidle noko, men dersom vi får kommunikasjonsbrist rekk vi ikkje fram med den bodskapen. Det er derfor viktig å tenke på både val av ord, tonefall og kroppsspråk dersom bodskapen skal rekke fram. Dette må i allefald eg trene på! :)

I andre økt starta vi med å sjå eit morosamt klipp der ein person mimte orda på ein song med kroppen. Me skjønte raskt kva det var vi skulle gjere, jo nemmelig mimeleik! Det var kjempe kjekt. Der hadde birgit vore veldig kreativ og satt oss på ein prøve. Det var nemmelig ikkje alle "yrkesrollene" som var lika lette å mima.

Så såg vi ein episode av "kroppen" der kroppspråk var tema. Veldig interessant og veldig morosamt! Eg har aldrig tenkt over at det å le faktisk er ei form for kommunikasjon, ei slags positiv tilbakemeldig.

Eg synes dette var det kjekkaste me har hatt i pedagogikk til no. At kroppsspråket utgjer så mykje som det gjer var både oppsiktsvekkande og interessant!

Revidert 24.04.08

Eg har nokre kommentarar til dette med komunikasjon no som snart eit år eg gått. Dette med kroppspråk er noko som eg har prøvd å fokusera på når eg har våre ute i praksis. Dersom eg har vore nervøs har eg tatt hendene nedi bukselommene mine slik at eg ikkje skulle stå å "fikle" med andre ting. For då hadde elevane merka at eg var nervøs med ein gong. I tillegg til å tenkja på kroppspråk har eg prøvd å halde blikkontakt når eg har stått framme og snakka, og snakka med ei høg og tydeleg stemme. Ved å gjere dette vil eg framstå som meir sjølvsikker og trygg. Dermed trur eg også at elevane såg på meg som ein meir "tydeleg vaksen".

I praksis fekk eg også oppleve litt om kor mange samarbeidspartanar ein lærar må samarbeida med. Det å jobbe i team for eksempel, er veldig viktig for lærarar idag. Ein kan ikkje kjøre sitt eige løp lenger. I tillegg til dette må lærarane samarbeide med alle dei andre tilsette i skulen, der høgaste leiar eg rektor.

Elevane og foreldra deira er også viktig i denne samanheng. Å ha eit godt samarbeid mellom skule og heim er nødvendig dersom eleven skal få best læremiljø som mogleg. Har ein elevar i klassen med psykiske problem eller med andre vanskar må ein også samarbeide med tjenester som: Pedagogisk Psykologisk Teneste (PPT), Barne- og Ungdomspsykiatrisk klinikk (BUP) og barnevernet.

Ein lærar har altså mykje å forholde seg til, men det er absolutt heilt nødvening for at skulen skal fungera på best mogleg måte.

For at me skal fungera ilag i praksisgruppa lagde me nokre kjøyrereglar som alle måtte følge:

1. Møte tirsdagar frå kl 12.39. Ellers etter behov.
2. Verv av leirar på omgong, Kari begynner.
3. Leiaren på gruppa bestiller grupperom og fungerar som ein kontaktperson for gruppa.
4. Val av referent går også på omgong.
5. Ingen får lov å "flyte" på dei andre.
6. Alle får seia kva dei ynskjer og meinar.
7. Dersom det låsar seg vert faglærar tilkallast for å løyse problemet.
8. Alle må delta aktivt med gruppeoppgåver.
9. Skrive dagbok i praksis.
10. Alle på gruppa må følgje kjøyrereglane.

Kvifor lærar og kvifor hsh?

Det at eg skulle bli lærar har alltid vore eit mål hos meg. Heilt sida eg var lita og begynte på skulen fant eg ut at det var det eg skulle bli. Eg lærte vetlebror min å rekne før han byrja på skulen, og når han begynte på skulen likte eg godt å hjelpe han med leksene. Når eg leikte med dukker laga eg miniatyr skulebøker og leikte skule med dukkene mine.
Eg fann da ut at eg ville jobba med folk og læra ifra meg noke. Det måtte vera den optimale jobben!

Eg hadde ein lærar på barneskulen og ho har vore med å inspirert med til å velge læraryrket. Det som var så spesielt med ho var at ho brydde seg om kvar enkelt elev og var utruleg flink å lære fra seg. Det er vel av desse grunnane at eg valgte å gå denne vegen.

Då eg skulle søke på hsh var det ikkje så lett å velge kva slags lærar studie som var best for meg.Det stod mellom faglærar og almennlærar. Men eg valgte almennlærar og det angrar eg ikkje på! Eg storkosar meg og gledar med til å fortsette!

Grunnen til at eg valgte hsh er ganske enkel. Eg ville rett og slett gå på den skulen som var nermast heime (altså kvinnherad). Og sidan typen min hadde ein leilighet her på stord så var det endo ein god grunn til å gå på hsh. Eg har og prata med fleire som har gått på skulen før, og dei har berre snakka positivt om skulen.

Det er altså av desse grunnar at eg valgte lærarutdanninga og hsh. Eg angrar ikkje på det!

Tankar om faget pedagogikk

På mandag 20/8 fekk me meir innsyn i kva pedagogikk faget er og tar for seg.

Birgit introduserte blogg skriving for oss, og me lagde kvar vår blogg. Det er viktig at me kommenterer kvarandre sine bloggar og vera ein "kritisk ven". Det trur eg vil bli både interessant og lærerikt. Dersom me aldrig får kritikk har me ikkje moglegheit å forbetre oss heller!

Me fekk møte den andre pedagogikk læraren vår, Aashild. Ho haldt ei forelesning om pedagogikk som eit nytt fagområde. Det var interessant men noko tungt stoff var det. I og med at eg aldrig har vore innom faget pedagogikk før blir det mykje å setja set inn i. Men eg trur det blir kjekt å læra meir om faget, eg skal i alle fald jobba så godt eg kan!

Meg

hei hei!
Mona Hellevik heiter eg. Eg er 18 år og kjem rett fra vidaregåande der eg gjekk på teikning/form og farge. Det var tre veldig kjekke år. Eg kjem fra Valen i Kvinnherad men bur på Stord ilag med typen min. Elles har eg ein vetlebror og to kattar som heiter Klompepusen (på bildet) og flekken. Eg jobbe annankvar helg heime på super spar (grisen), der har eg jobba i 2 år. Eg har ville blitt lærar sidan eg begynte på skulen så det har vert eit mål heile tida. Eg trur kanskje eg skal bli formingslærar men får sjå kva som skjer. Eg gledar meg til å starte på dette studiet og trur det kan bli kjempe kjekt!